Η σταδιοποίηση του καρκίνου κατατάσσει τη νόσο σε στάδια βάσει των οποίων καθορίζεται η έκταση, η θεραπεία και η πρόγνωσή της.
Αξιολογούνται τέσσερις βασικές παράμετροι (σύστημα ΤΝΜ / Tumor–Node–Metastasis) που ελέγχονται στο μικροσκόπιο μετά από την χειρουργική αφαίρεση ή βιοψία της κακοήθειας, σε συνδυασμό με τον απεικονιστικό έλεγχο του υπολοίπου σώματος, και είναι οι ακόλουθοι:
- αν ο καρκίνος είναι διηθητικός ή όχι
- το μέγεθος του όγκου
- ο αριθμός των μασχαλιαίων λεμφαδένων που έχουν μετάσταση
- αν υπάρχουν απομακρυσμένες μεταστάσεις (σε άλλα όργανα)
Ως εκ τούτου ο καρκίνος του μαστού χωρίζεται σε πέντε στάδια (0-4):
Στάδιο 0 -> μη διηθητικός καρκίνος (in situ) που έχει άριστη πρόγνωση.
Στάδιο 4 (IV) -> μεταστατική νόσος (υπάρχουν απομακρυσμένες εστίες σε άλλα σημεία του οργανισμού).
Στάδια 1-2 (I–II) -> πρώιμη μορφή κακοήθειας (στο στάδιο 2 μπορεί να υπάρχουν και μεταστατικοί λεμφαδένες στη μασχάλη)
Στάδιο 3 (III) -> προχωρημένη (μη μεταστατική) μορφή της νόσου που συνήθως χρήζει προεγχειρητικής χημειοθεραπείας.
Το 2018 προστέθηκαν και άλλα χαρακτηριστικά στην σταδιοποίηση, όπως ο βαθμός κακοήθειας (δηλ. πόσο διαφορετικά είναι τα καρκινικά κύτταρα από τα φυσιολογικά), η παρουσία ορμονικών υποδοχέων και πρωτεΐνης HER2 στα νεοπλασματικά κύτταρα, καθώς επίσης το αποτέλεσμα του γονιδιακού ελέγχου του παρασκευάσματος σε ορισμένους τύπους της νόσου (Oncotype DX score). Με αυτόν τον τρόπο η κατάταξη είναι πιο ακριβής, επομένως και η συμπληρωματική θεραπεία, γεγονός που καθιστά την αντιμετώπιση πιο αποτελεσματική.